Eurlings is asfaltkoning
27 november 2009
Minister Eurlings van Verkeer ontwikkelt zich tot asfaltkoning. Maar meer asfalt lost de files niet op, zeggen verkeerskundigen.
'Kamer beslist over spitstarief'
Helft Nederlanders voor kilometerheffing Verzet tegen 'kastje van Camiel' 'Kilometerheffing in 2012 haalbaar'
CDA-bewindsman Camiel Eurlings legt dubbel zoveel asfalt aan als zijn voorgangers. Waar oud-ministers het tussen 1995 en 2006 moesten doen met zo’n honderd kilometer rijbaan per jaar, komt Eurlings uit op ruim tweehonderd kilometer.
Zijn voorgangers Karla Peijs (CDA), Roelf de Boer (LPF), Tineke Netelenbos (PvdA) en Annemarie Jorritsma (VVD) legden in tien jaar tijd zo’n duizend kilometer weg aan. Als alle projecten van deze vierjarige kabinetsperiode bij elkaar worden opgeteld, komt de teller op 830 kilometer, zo blijkt uit nieuwe cijfers van het ministerie van Verkeer en Waterstaat. Alle stukken weg achter elkaar overbruggen een afstand van Den Haag naar het Franse Lyon. Het ministerie investeert, ondanks de economische malaise, tot 2020 zo’n zeven miljard euro in de weg.
Maar de miljardeninvesteringen in asfalt lossen de files helemaal niet op, betogen verkeersdeskundigen. Hoogleraar Transportbeleid aan de TU Delft, Bert van Wee, zegt stellig: ‘Het fileoplossende vermogen van asfalt wordt zwaar overschat.’
Vervoersexpert Bert van Wee stelt dat prijsbeleid de file ‘veel meer kan laten afnemen’. Spitsheffing, extra betalen op drukke wegen in de spits, is daarbij volgens hem ‘heel belangrijk’. Minister Eurlings benadrukt juist ‘héél voorzichtig’ om te gaan met het spitstarief. ‘Als je ooit spitsheffing invoert’, stelde hij donderdagavond tijdens de verdediging van zijn begroting.
Al sinds zijn aantreden begin 2007 is duidelijk dat de CDA-bewindsman niet staat te springen om de invoering van het grootschalige infrastructuur en ICT-project dat een hoog afbreukrisico kent. Eurlings staat weliswaar achter de invoering van de kilometerheffing, maar zwakt af en vertraagt aanzienlijk.
Gele kaplaarzen
Prioriteit van Eurlings ligt bij het aanleggen van asfalt, zo blijkt nu. Hij opende totnogtoe grofweg 350 kilometer weg, bijna 30 procent meer dan zijn voorgangers. Achttien keer stak hij ‘de schop in de grond’, zoals de CDA’er het zelf graag noemt.
In september bijvoorbeeld – met zijn pantalon in een paar gele kaplaarzen – voor een wegverbreding van de A4 bij Leiden. De rijksweg tussen Amsterdam en Den Haag stond vorig jaar nummer twee in de file-toptien van Nederland. In totaal voert Eurlings met zijn spoedaanpak dertig wegprojecten op knelpunten uit. Kosten: zo’n twee miljard euro.
Eurlings hees zich in september ook al eens in een knaloranje veiligheidsjas om met een graafmachine zand te
storten voor een Tweede Coentunnel. Kosten: ruim twee miljard. Maar het huzarenstukje van de CDA’eris de A4 Midden-Delfland, over dit zeven kilometer lange stuk weg tussen Delft en Schiedam wordt al sinds de jaren vijftig gediscussieerd. Eurlings is de vijftiende minister die zich erover buigt. Kosten: bijna één miljard euro.
Betonlobby
In het parlement woedt ondertussen een felle discussie over de kilometerheffing. Uit alle hoeken van de Kamer kreeg Eurlings felle kritiek op zijn plannen. De CDA’er wees de kritiek van de hand als ‘indianenverhalen’ en ‘bangmakerij’.
Maar ook verkeersdeskundigen zijn kritisch. Volgens vervoerseconoom Erik Verhoef van de Vrije Universiteit heeft Nederland nu ‘een grotere behoefte aan prijsbeleid dan aan capaciteit op de weg’. Hij vindt dat de kilometerheffing, inclusief de extra heffing in de spits, veel hoger op het verlanglijstje van de minister zou moeten staan.
Roel Pieper, hoogleraar Informatiesystemen aan de Universiteit Twente, die in 2001 in opdracht van het ministerie van Verkeer en Waterstaat onderzoek deed naar de invoering van kilometerheffing, stelt dat ‘ministers al jaren beter luisteren naar de betonlobby’. ‘Eurlings is daar geen uitzondering op’.
(c) depers.nl
Ons commentaar:
De kritiek is deels terecht. Enerzijds verdient minister Eurlings lof omdat hij inderdaad meer voor elkaar heeft gekregen dan al zijn voorgangers bij elkaar. Maar anderzijds is het beleid wel te eenzijdig. Asfalt alleen zal het probleem inderdaad niet oplossen. Er zal ook een manier moeten worden gevonden om simpelweg minder auto's op de weg te krijgen. In prijstechnieken geloven wij niet erg. Niet alleen vragen wij ons af of het überhaupt (voldoende) effect heeft (de geschiedenis wijst eerder op het tegendeel), maar ook vinden wij het eigenlijk een oneerlijke oplossing: wie maar genoeg geld op tafel kan leggen, kan de schaarse ruimte blijven gebruiken, ten koste van anderen. Wij pleiten voor een eerlijker en doeltreffender selectiecriterium: VEEL zwaardere eisen stellen aan het rijbewijs. En tegelijk VEEL betere alternatieven bieden voor wie geen rijbewijs heeft. Als positief neveneffect zal ook de verkeersveiligheid hierbij gebaat zijn.