Snelheidscamera’s reduceren letselongevallen met 20 procent
8 december 2009
Uit verschillende studies in binnen- en buitenland blijkt dat snelheidscamera’s de verkeersveiligheid vergroten. Gemiddeld daalt het aantal letselongevallen met circa 20 procent op de betreffende wegvakken.
Dit blijkt uit een overzicht van de SWOV, die een aantal onderzoeken op een rij zette in een nieuwe factsheet. Er zijn in Nederland ongeveer 1400 vaste snelheidscamera’s. Die staan vooral op plaatsen met een relatief hoog aantal verkeersongevallen en/of een hoog percentage snelheidsovertreders. Het effect van zo’n camera strekt zich uit tot kilometers, soms wel tot tien kilometer, voorbij de cameralocatie. De camera’s hebben een substantieel verkeersveiligheidseffect, aldus de SWOV. Dit komt doordat er een zeer sterk verband is tussen rijsnelheid en verkeersveiligheid.
Studies in Engeland lieten bijvoorbeeld zien dat het aantal letselongevallen soms wel met 35 procent afnam. Ook in Nederland werden soortgelijke resultaten geboekt. De resultaten variëren ook afhankelijk van het cameratype: een vaste of mobiele opstelling, al dan niet verborgen, enzovoort. Gemiddeld komt de SWOV uit op een reductie van circa 20 procent.
Er is weinig onderzoek gedaan naar ongewenste bijeffecten van snelheidscamera’s, zoals het plotseling afremmen en optrekken bij een camera en migratie van ongevallen naar andere locaties. Experts sluiten echter niet uit dat dergelijke effecten optreden. Daarom is het van belang om de evaluatie van mogelijke bijeffecten mee te nemen in plannen voor cameraprojecten.
Nederlandse automobilisten vinden duidelijk zichtbare snelheidscamera’s op vaste plaatsen, meer acceptabel dan verdekt opgestelde mobiele snelheidscamera’s. In 2008 is de acceptatie van zowel vaste als mobiele cameracontrole toegenomen ten opzichte van eerdere jaren, zo constateert de SWOV.
(verkeersnet)
Ons commentaar:
Gelukkig maakt het artikel zelf al melding van het feit dat weinig (lees: geen) onderzoek is gedaan naar de ongewenste bij-effecten van snelheidscamera's. Wij menen dat die structureel onderschat worden en bovendien anders van aard zijn dan men vaak vermoedt. Ook de algehele irritatie die bij sommige weggebruikers ontstaat doordat ze constant "op hun vingers" worden gekeken tijdens het autorijden, is een gevaarzettende factor waarvan wij nog nooit hebben gezien dat die in een onderzoek wordt meegenomen. Dat de acceptatie van cameracontroles zou zijn toegenomen, betwijfelen wij ten zeerste. Ofwel dit is zelf pure propaganda, of het is het gevolg van zulke staatspropaganda in TV-programma's als wegmisbruikers. In ieder geval menen wij dat aan dit gegeven, of het nu waar is of niet, niet al teveel waarde moet worden gehecht. Ook al zou het zo zijn dat meer mensen die camera's accepteren, dan nog kunnen ze buitengewoon onwenselijk zijn als de acceptatie ervan bij een kleine groep in zo'n grote mate ontbreekt dat (overmatig) gebruik van die camera's een ontwrichtend effect heeft op de harmonie waarmee de weggebruikers onderling aan het verkeer moeten deelnemen.